Column Wouter Olland: L'Ile de Reservaat

Na wekenlang regen en kou in Nederland gaan we naar het mooie eiland L'Île de Ré in de Atlantische Oceaan. Heerlijke stranden die vrijwel leeg zijn en eruitzien alsof het 1850 is. Enkel een eenzame visser, een bootje aan de horizon, duinen, wat meeuwen en prachtige wolkenluchten met zon. Een paradijs met eindeloze kwelders, oesterbanken, zoutbekkens en zeekraalvelden in bloei. Maar ook veel actieve Franse, Britse en een handjevol Nederlandse senioren. Duizenden pensionado's die vooral genieten van elektrisch fietsen. Wij voelen ons wel actief, maar nog lang niet senior natuurlijk. We maken lange fietstochten, eten fruits de mer en sluiten af met een duik in de oceaan.

Het eiland is letterlijk een groot natuurreservaat, maar vooral ook een 'rijke Fransen' reservaat. Velen hebben hier, soms al generaties lang, een mooi vakantiehuis. De mooie dorpen met zorgvuldig gekozen winkelaanbod, galeries en smetteloze straten met alleen maar authen-tieke witte huizen met lichtblauwe luiken, maken de droom voor deze huizenbezitters compleet. Misschien nog wel het meest bijzondere is dat men overal heel erg aardig is. Niet alleen alle mensen die er werken, maar ook de bewoners. Het lijkt wel een groot resort met een bijna onwerkelijke wereld van alleen maar 'mooi, goed, lief en veilig'. En vooral super gastvrij. Alsof er een intense teambuilding met het hele eiland aan vooraf is gegaan. Vrijwel overal die score 9,5 of een 10 en vaak ongevraagd advies, een tip en een glimlach van onbekenden.

Wie hier niet van kunnen genieten, zijn de honderden gevangenen die raar genoeg ook naar dit eiland zijn gestuurd. De zwaarste gevallen met lange straffen vanwege moord en doodslag zitten hier hun straf uit. Ook niet leuk en eigenlijk wel apart. En een extra straf om op zo'n eiland te zitten. Maar goed, de muren van het complex zijn zo hoog dat ze er weinig tot niets van zien.

Terug naar gastvrijheid en teambuilding. Mijn favoriete onderwerpen. Ik heb nog nooit zo'n mooi en vriendelijk gebied meegemaakt. Misschien komt het ook wel omdat het onroerend goed in handen is van veel rijke Fransen uit Parijs, vertelde men ons. Met zo'n eiland hebben ze hun eigen paradijs met hoge kwaliteit gecreëerd. En dat houden ze gezamenlijk goed in stand. Ook moet je er toegang betalen van 30 euro voor de tolbrug en is er vrijwel geen beschikbaarheid van kamers of appartementen. Dus zo houd je de boel lekker exclusief. Slim bedacht of allemaal toeval?

Feit is dat je een geweldige vakantie hebt met authentieke dorpen, een mooie primitieve natuur en originele stranden. Compliment aan de Fransen! Met de benaming L'Île de Reservaat doe ik de aardige bewo-ners en allen die er een gastvrije beleving voor je maken te kort. Waren er maar meer van dit soort plekken waar met enorme liefde, precisie en passie heel veel bewaard is gebleven! 'La douce France!' Met vele mooie herinneringen rijden we in rustig tempo terug naar Nederland.

Wouter Olland

Trainer Sales & DISC Team Building Events