Een prachtige kamer met magnifiek zicht op de spiegelgladde azuurblauwe Middellandse Zee vol witte zeilbootjes en in de verte - bij helder weer - de grillige krijtrotsen van Corsica. Dit was alvast een veelbelovend begin van de vakantie. Wat wil een mens nog meer? In ons geval in geen geval bezoek aan musea, middeleeuwse kerken die op het punt van instorten staan of ander cultureel gedoe. Altijd al een bloedhekel aan geschiedenis gehad. Ook geen oervervelende (goh, het was toch verder dan gedacht) toertjes in de bloedhitte naar de top 10 bezienswaardigheden die de moeite van het zien niet waard blijken. Wij willen vooral eten, heel lekker eten, te beginnen met een uitgebreid ontbijtbuffet. Nieuwsgierig begaven we ons naar het restaurant, wat voor lekkers zou ons te wachten staan? Op het terras stond een tafel met een enorme mand vol fruit. Goedkeurend liepen we erlangs op weg naar het buffet. Fruit is een sluitpost tijdens de vakantie. Fruit, alleen als er heel misschien nog een gaatje over is. Bovenmatig gezond eten doen we wel weer als we thuis zijn. Eerst eens kijken wat het buffet te bieden heeft. We keken links, we keken rechts, binnen, buiten, nergens een buffet te bekennen. Enigszins in verwarring gingen we alvast aan een tafeltje zitten. 'Misschien wordt het ontbijt ouderwets uitgeserveerd', merkte mijn reisgezelschap hoopvol op. 'Ik ga het wel even vragen', antwoordde ik en liep naar binnen. Onderweg zag ik overal borden met fruit, fruit en nog eens fruit op de tafeltjes staan en zag mensen ontspannen perziken schillen, kiwi's uithollen en ander fruit ontdoen van velletjes of pitten. Het werd mij langzaam duidelijk 'U kunt nemen zoveel u wenst', wijzend op de fruitmand zei de dame die onze bestelling voor één kop koffie of thee opnam. We konden kiezen uit vier soorten croissants: naturel, crème, jam of chocola. Maximaal één croissant per persoon. 'Wilt u meer? Dat kan tegen bijbetaling'. Beteuterd keken we elkaar aan. Ik had de reis geboekt, had ik soms niet goed gelezen? Ik, de locatie-expert die iedereen altijd graag überkritisch mijn commentaar opdringt, had nu zelf iets heel belangrijks over het hoofd gezien: de perfecte start van de ultieme vakantiedag. Ik zweeg. En at fruit. Een week lang. De eerste dag nog met frisse tegenzin maar als snel begon ik het ultravers geplukt fruit te waarderen. Zo van de boom of struik op tafel. Soms met een beurs of schimmelig plekje, reuze nectarines, goddelijke druifjes, sappige peertjes. Alles geweldig van smaak. Na een paar dagen begon het ons op te vallen dat het eten van louter fruit een verzadigende werking heeft. Bijkomend voordeel: een gezonde trek rond lunchtijd. Geen dips, geen hongergevoel. Zelfs 's avonds geen bunkeraanvallen meer. Het beviel goed, heel goed zelfs. Ik besloot ter plekke dit nieuwe 'dieet' als nieuwe levensstijl voort te zetten. Op doorreis naar een andere vakantiebestemming brachten we als 'stop over' de nacht door in het Hilton op Schiphol. Een ruime kamer, comfortabel bed, een balzaal als badkamer en ook hier spectaculair uitzicht. Inclusief ontbijt. Een buffet zo lang dat je het einde niet kon zien. Mijn innerlijke stem dirigeerde mij naar het fruit. 'Neem ons, wij zijn lekker en goed voor je'. Ondertussen verbaasde ik mij over wat zo'n buffet voor gedrag uitlokt. Langs het buffet stonden de gasten, balancerend als circusartiesten met hun borden torenhoog opgestapeld. Pakken wat ze pakken konden. Meer, nog meer. Ik zag zelfs mensen een buffer samenstellen voor de lunch, take-away, gewikkeld in servetten. Maar niemand nam fruit. En ik? Dat laat zich raden
| Inschrijven nieuwsbriefBlijf op de hoogte van alle nieuwtjes uit de branche
|