Een carrièreswitch, ik heb het serieus overwogen. Het virus van de grote onrust op de arbeidsmarkt had ook mij besmet. Het dealen met de ene na de andere crisis had mijn ondernemerslust uitgeput en ik ging denken en dromen over alternatieven.
Gezien mijn negatieve ervaringen met de Belastingdienst en de gemeente Amsterdam, overwoog ik allereerst een positie bij de overheid. Lekker achterover hangen, een slecht geheugen faken en iedere dag stipt op tijd naar huis. Ongelimiteerd fouten maken en mijn werk over de schutting gooien bij gebrek aan geestkracht. Geen haan die ernaar kraait. Wellicht zou ik dan ook de aangewezen persoon kunnen worden om eindelijk antwoord te gaan geven op mijn eigen nog openstaande vragen. Alleen al mijn TOZO-dossier is een Mount Everest van fouten waardoor, vermoed ik, inmiddels een aantal ambtenaren thuiszit met een burn-out. Heel trendy, maar ik pas.
Auteur worden dan? Dat boek schrijven waarvoor de kopij op de plank ligt? Dat idee begon te borrelen en zodoende volgde ik afgelopen najaar een intensieve cursus bij de schrijversvakschool. De opdrachten gingen me goed af, maar opmerkelijk genoeg had ik voornamelijk 's nachts inspiratie (een bekend schrijversfenomeen) en na de afgelopen tropenjaren is het niet bevorderlijk voor mijn gezondheid om midden in de nacht uren te gaan zitten schrijven. Daarbij verdienen alleen de echte grootheden geld, de rest weet er geen brood mee te besmeren. Grote kans om te eindigen op een koud zolderkamertje verslaafd aan pillen en drank. Ook dit idee verworpen. Althans voor nu.
Terugkeren naar de hotellerie dan? Er worden zoveel hotels erbarmelijk slecht geleid dat ik mijzelf zonder meer in staat acht om het niveau bij hotels in verval, snel en adequaat naar een hoger plan te tillen. Per slot van rekening heb ik dat eerder gedaan met groot succes. Maar in de wetenschap dat hotelmanagers veelal 'puppets on strings' zijn, past dat niet in mijn filosofie van lang leve de creativiteit. Ik wil zelf aan de touwtjes trekken en kleur bij voorkeur graag buiten de lijntjes.
Tijdens de zoektocht naar nieuwe medewerkers werd ik plots getriggerd. Werving en selectie. Dat zou het worden. Ik zou in de recruitment gaan. Want als er ergens geld te verdienen valt, dan is het daar. Nauwelijks overheadkosten en minimaal 25% provisie per geplaatste kandidaat binnenslepen. Wordt een plaatsing geen succes? Niet getreurd. Dat valt in de categorie dikke pech. Voor de klant ja, niet voor de recruiter, die zit er ondanks de energiecrisis warmpjes bij.
Ik begon nauwkeurig recruitmentbureaus te analyseren om het businessmodel te begrijpen. Ik had een aantal vacatures dus kon ik dit onderzoek fijn combineren. Bureau 1 vroeg een startfee van 1500,00. Garanties: geen. Die viel gelijk af. Bureau 2 werd vertegenwoordigd door twee mooie meiden met evenzo mooie praatjes. Ze beschikten over een enorme database aan kandidaten en een sterrenpoule voor interim personeel. Het was slechts een kwestie van wat geduld. Dat gesprek dateert nu van een half jaar geleden. Bureau 3 benaderde mij ongevraagd net zoals bureau 4, 5, 6 etc. Ik ontdekte hun gemeenschappelijke deler: een vrijwel lege database. Ik had toch iets te simplistisch gedacht.
Ondertussen zat ik zo in de greep dat ik zelf bijna de grip op mijn bedrijf verloor. Dit resulteerde in maandenlang zeven dagen per week werken om orde op zaken te stellen. Maar het plezier kwam weer terug en een vriendin (had ik haar nou over het hoofd gezien?) met, jawel, een succesvol recruitmentbureau schoot te hulp. Twee toppers heeft ze aangeleverd: snel en vakkundig. Met hen maak ik plannen voor het nieuwe jaar waarin ik voorlopig gewoon blijf waar ik ben, happy en wel!
Marianne Kuiper
Eigenaar Efficient Hotel Partner & Music Meeting Lounge
Intermediair op het gebied van het zoeken en boeken van de perfecte locaties
Meer blogs lezen? www.efficienthotelpartner.nl
.gif)