We hebben in Nederland geen censuur. We koesteren namelijk het vrije woord. Iedereen mag een mening hebben en daarin kunnen we ook van elkaar verschillen. “We agree to disagree” en gelukkig kan dit.
Maar wat als je op sociale media reacties krijgt die over een morele grens gaan? Je kinderen worden bedreigd om de mening van de ouders? Maak je dan mensen met een eigen mening niet monddood?
Wat is dit anders dan censuur?
Ik kan dit gewoon niet bevatten. Als je aan de ene kant het zo belangrijk vindt om te zeggen wat je denkt, waarom kan je dan aan de andere kant dat niet respecteren van anderen? Zijn dit maar incidenten? Dan stappen we er makkelijker overheen. Maar helaas lijkt dit de nieuwe norm.
Het is niet normaal om uitgescholden te worden. Het is niet normaal om bedreigd te worden. We mogen dit nooit accepteren. Als je, zoals ik, geboren en getogen in Rotterdam bent, dan heb je dagelijks nog contact met de brandgrens, Zadkine en andere symbolen die je bewust maken van de bevrijding.
Er is heel hard geknokt voor vrijheid. Nu lijkt het alsof we knokken voor het afnemen daarvan.
Ik respecteer de mening van een ander. Waarom is er dan geen respect voor mijn mening?
Natuurlijk is er veel teleurstelling en boosheid maar met geweld los je dit niet op. Eerder schreven we in een blog dat het belangrijk is om je te verdiepen in de ander. Waar komt deze mening vandaan? Hoe is deze mening gevormd? Je bent dan gewoon in gesprek, met respect voor elkaar.
Laten we dus vooral in gesprek blijven met elkaar. Uiteindelijk willen we hetzelfde: een prachtig Nederland waarin je kan zijn wie je bent en kan zeggen wat je denkt.
.gif)