Column: Race tegen de klok



Het is zondag en doodstil op straat. Naar ik begrijp is half Nederland in Zandvoort of op de Dam in Amsterdam. Terwijl grote groepen demonstranten tevergeefs aandacht vragen voor de op de rand balancerende evenementenbranche, racet Max zijn rondjes en kleuren de tribunes op het circuit oranje. Ik zit op kantoor en maak de balans op van de maand augustus. Ik voel geen oranjestemming. Een maand waarin we voor de zoveelste keer een overdosis aan annuleringen te verwerken hebben gekregen vanwege volstrekt onduidelijke, wisselende maar vooral wankele richtlijnen van de overheid. Opteren, reserveren, annuleren. Opbrengst versus inspanning: nihil. 

Tienduizenden hossen door de straten van Zandvoort, met armen en benen hangen ze uit de kroegen. Ik gun het ze van harte. Ondertussen vraag ik mij wel af hoeveel mensen hier tussen zitten die zich afgelopen maand, roomser dan de Paus, strikt aan de opgelegde regeltjes moesten houden en bijvoorbeeld een tweedaagse bijeenkomst met overnachting last minute annuleerden omdat de regering er kennelijk veel gevaar in zag. Hoe extreem gevaarlijk is het eigenlijk om – veelal solitair – de nacht in een met extra zorg schoongemaakte hotelkamer tussen frisgewassen lakens door te brengen? 

Ik kan het niet meer volgen. En ik ben niet de enige. Onlangs kwam er een man gewapend met een meetlat onder de arm, onze Music Meeting Lounge controleren. Hij stelde zich voor als lid van het speciaal in het leven geroepen corona-expertteam van zijn organisatie. Ofschoon de stoelen keurig op 1,5 meter afstand klaar gezet waren, was hij niet te vermurwen. Hij nam geen enkele risico en stak zijn stok demonstratief tussen alle stoelen. Na zijn inspectie knikte hij goedkeurend. Hoera, de ruimte werd veilig verklaard. Ik stond erbij en keek ernaar en probeerde uit alle macht een cynische opmerking in te slikken. Wat hij verder niet meekreeg is dat de groep die kwam vergaderen volledig lak had aan de regels en bij de allereerste pauze al op een kluitje stond bij het koffieapparaat. We zien dit vaker…

600 (!) vergaderlocaties zijn het afgelopen jaar in Nederland van de kaart verdwenen. Wegens faillissement of omdat ze zelf stilletjes de deuren hebben gesloten. Voor sommigen duurt deze crisis te lang. Veel te lang. ‘Maar je krijgt toch steun?’ wordt er gesteld. Ja, dat is zo, maar dat is alleen om personeel te kunnen behouden. Het is voor velen slechts uitstel van executie. De pijn van de crisis is oneerlijk verdeeld én de verdeeldheid is groot en groeit gestaag. 

De schok was groot toen ik deze week vernam dat Loetje’s Garage, een geweldig leuke concullega vergaderlocatie in Amstelveen niet meer bestaat. Ik moest er echt even van slikken want dan komt het opeens heel dichtbij en dringt dé vraag zich op: wanneer vliegen wij de (tarzan)bocht uit? Wanneer zijn wij dusdanig opgebrand dat we niet meer vooruitkomen? Of zijn we in staat om nog één keer vol gas te geven en de finish van deze crisis te halen? 

Het is niet zo simpel te verklaren waarom wij onze race vervolgen en nog niet in rook zijn opgegaan. Waarschijnlijk een combinatie van factoren: een hoog gehalte aan doorzettingsvermogen, aangeboren creativiteit, kunnen bogen op een trouwe klantenkring (waarvan sommigen toch bleven komen), geloof in de toekomst, onverwachte hulp en ook een beetje geluk. Toch is en blijft het een race tegen de klok waarvan ik alleen maar kan hopen dat de regering ‘m snel afvlagt! Mijn oranje jurk hangt al klaar. 

Marianne Kuiper
Eigenaar Efficient Hotel Partner & Music Meeting Lounge
Intermediair op het gebied van het zoeken en boeken van de perfecte locaties
Meer blogs lezen? www.efficienthotelpartner.nl

 
NB: Het auteursrecht op de content op deze website en in de (online) magazines wordt door de uitgeverij voorbehouden.


Auteur: Marianne Kuiper

Tags:
Efficient Hotel Partner | bekijk uitgebreid bedrijfsprofiel
Dorpsstraat 43
1182 JB
Amstelveen
nederland

Algemene voorwaarden | privacy statement