Thuiswerkplek ontvluchten - Dagboek Marianne Kuiper over de coronacrisis - week 5





Deel 18: maandag 13 april

Theaters zijn dicht maar zaterdag kwam ik onverwacht midden in een geweldige voorstelling terecht. We gingen naar de slager. Niet zo maar een slager. Nee, naar slagerij Van Dam. Een begrip in Amsterdam Zuid. Toen we aankwamen zag ik dat het pleintje vol stond met mensen. Het is paasweekend en je mag nergens heen dus ga je extra veel lekkers inslaan. Ik hoorde iemand luid nummers roepen. Bij de met rood-wit lint gebarricadeerde ingang - alsof er zojuist een moord gepleegd was - stond het nummertjesapparaat. We trokken nummer 42. Nog 25 wachtenden voor ons. Daar hadden we geen zin in, maar gefascineerd door het schouwspel bleven we staan. Biro’s (soort van speelgoedautootjes) reden af en aan. Om ons heen ongeduldig brallende kerels en vrouwen in iets te korte rokjes met cowboylaarzen, niet echt in lijn met hun leeftijd. Ook spotte ik BN’rs die goed om zich heen keken of er wel naar hun gekeken werd. Ik voelde opeens heel gewoon. Een van de medewerkers ging rond met in sojasaus gemarineerde tonijn om het wachten te verlichten. Op en top gastvrijheid. ‘Zal ik zo bingo roepen?’, opperde ik. Mijn dochter, dreigend: ‘waag het niet’. Toen was ik aan de beurt. De andere klant was Driesje Roelvink. Toch ‘bingo’. Zaterdag ga ik weer. 

Deel 19: dinsdag 14 april

Ik merk dat ik opstandig begin te worden. Mijn bedrijven liggen plat, ik houd me braaf aan de regels maar ik zie het op straat drukker en drukker worden en in de buurt steeds groter wordende groepen dagelijks gezellig barbecueën en borrelen. Ik schuif mijn ergernis terzijde en stort me op een nieuw project: foto’s reorganiseren. De afgelopen zeven jaar had ik daar geen tijd voor, ook geen zin in. Nu wel. Met reden (volgt later). Mijn leven komt voorbij. Jaar voor jaar. Met onvergetelijke momenten zoals vijf concerten van U2 in vijf verschillende steden (ai, wat oog ik daar nog piepjong), een unieke schaatstocht over een spiegelgladde Amstel, de dag dat Oranje bijna wereldkampioen werd, reünies (altijd hilarisch) en een bloedheet weekend (32C) met jongste dochter tussen de schapen op Terschelling. Ik maak ook een mapje ‘gruwelijk’ met o.a. foto’s van een aanval van scabiës (google maar…) na een reis door Lapland (dacht dat het nooit meer goed zou komen). Ik sorteer, categoriseer, delete. Ik vergelijk foto’s van mezelf vóór en ná 2014, het jaar van de rigoureuze ommekeer en een giftige slangenbeet als toegift. De schade valt mee, een mens kan veel hebben. Het laatste mapje is 2020. Nog vrij leeg. Dat wordt straks ook een jaar van voor en na. Ik hoop van harte dat die schade ook meevalt.

Deel 20: woensdag 15 april

Ik doe een rondje langs de velden in Amsterdam. Ik heb een aantal hotelmanagers benaderd met de simpele vraag: ‘hoe gaat het?’ Piet Boogert, altijd vrolijk en positief, is nog open met zijn Lloyd Hotel aan het IJ. Ze hebben een vaste kleine groep die iedere avond komt overnachten, handschoentjes aan en mondkapjes voor. Hij heeft geen gevechten hoeven leveren over annuleringskosten maar voelt wel dat sommige relaties onder spanning staan. En vaart SAIL deze zomer wel of niet zijn deur voorbij? Claire van Campen wiens American Hotel in Amsterdam getransformeerd wordt tot Hard Rock Hotel moet de opening uitstellen, een uiterst onzekere situatie. Ze heeft momenteel twee gasten. Claire heeft wel wat issues gehad m.b.t. annuleringskosten. ‘Maar ja, wat moet je?, je wilt het niet op de spits drijven’. Wencke Bolsius van Pol, general manager van het Swissôtel heeft de deuren gesloten. Ook zij heeft geworsteld met annuleringskosten. ‘Het voelt als een strop om de keel, je wilt voorkomen dat je afgeschilderd wordt als de ‘bad guy’, dus neem je je verlies’. Ik voel bij alle drie deze managers dat onmacht overheerst maar vooral dat zij altijd maar weer het belang van de gast centraal stellen. Ik hoop dat hun instelling ruim beloond wordt als deze corona k… zooi voorbij is.

Tip: American Hotel wordt Hard Rock Hotel

Deel 21: donderdag 16 april

Ik vervolg mijn rondje, nu buiten Amsterdam. In Eindhoven is het Evoluon gesloten. Directeur Franc Dubbelman vindt dat er een wezenlijk verschil is tussen locaties in de provincie en in Amsterdam. In de provincie is de bereidheid om met elkaar samen te werken en één lijn te trekken in crisistijd veel groter. Franc volgt boven alles zijn gevoel. ‘In deze branche trek je altijd al aan het kortste eind. Ik probeer mijn klanten tegemoet te komen, maar ik laat mij niet chanteren’. Bouke van der Woude die de scepter zwaait in NH Den Haag wil zich ook niet tegen de muur laten zetten en wenst dat een ieder begrip blijft houden en het leed wil delen. ‘Wij voeren in principe uit wat contractueel is vastgelegd. Het moment van annuleren speelt ook een grote rol en dat wil niet iedereen begrijpen’. Een MPI-lid stuurt mij een bericht. Hij werd onlangs directeur van een prachtig hotel. Deze stap kwam ruw ten einde. Vanwege de crisis kon hij gelijk weer vertrekken. Hoe zuur. Ik spreek nog meer hoteliers en één ding is crystal clear: men voelt zich enorm in de steek gelaten door Booking.com. Deze monopolist scoort geen punten. ‘Ik wil er vanaf’, hoor ik veelvuldig. Ik zie opeens meer toekomst kansen voor Efficient Hotel Partner :)

Tip: Noodlijdend Booking.com wil staatsteun

Deel 22: vrijdag 17 april

‘Huh, ben je gewoon op kantoor, de hut is toch dicht?’ is een vraag die mij vrijwel dagelijks gesteld wordt. Ja, ik ben ‘gewoon’ op kantoor. Iedere dag. Steeds met een andere collega. ‘Enne, hoe kom je de dag dan door?’ is de standaard vervolgvraag. Ik licht het toe. 1. We maken een feestje van iedere nieuwe aanvraag – die klanten beschouwen wij als onze helden van de toekomst – en doen een solo polonaise rondom de eigen werkplek. 2. We breiden ons netwerk uit, desnoods onder lichte dwang, dringen ons op voor (virtuele) salescalls, maken nieuwe vrienden. 3. We lunchen niet een keer, maar drie keer per dag. 4. We zitten in het zonnetje op ons dakterras en aanschouwen de bouwvakkers die het pand naast ons luidruchtig renoveren. 5. We bemoeien en verdiepen ons in elkaars ‘usually this is none of your business’ pijnpunten. 6. We nemen extra lange wandelpauzes, bij voorkeur rondom de Amstelveense Poel, normaal een oase van rust, nu soort van Pelgrimsroute… 7. We eten en drinken de eigen voorraad van de Lounge op, anders is alles over datum. 8. We steunen de laatste twee ondernemers die nog open zijn in de Dorpsstraat: de ijssalon en de snackbar. Dus ja, we grijpen eigenlijk iedere gelegenheid aan om de thuiswerkplek te ontvluchten.

Tip: Rondje Poel tijdens je volgende vergadering in onze Lounge? Op slechts 5 minuten loopafstand.


 
 

 
NB: Het auteursrecht op de content op deze website en in de (online) magazines wordt door de uitgeverij voorbehouden.


Tags: Dagboek Corona-crisis Efficient Hotel Partner Music Meeting Lounge
Efficient Hotel Partner | bekijk uitgebreid bedrijfsprofiel
Dorpsstraat 43
1182 JB
Amstelveen
nederland

Algemene voorwaarden | privacy statement