Adieu hotel!



Ik ben een hotelfanaat zowel over de grenzen als in eigen land. Niet voor niets ben ik Geniuslid level 2 bij een bekende bookingsite. Daarnaast mag ik mijzelf van hen een razende reporter noemen. Te danken aan de grote hoeveelheid reviews over mijn ervaringen. En zoals ik in het buitenland voorkeuren heb, is er ook in Nederland een hotel dat jarenlang op mijn klandizie heeft mogen rekenen. Eerst als hotelgast en na een verhuizing als regelmatige bezoeker van restaurant en bar. Je kan er heerlijk eten, het is er sfeervol en gezellig. Dus tot vorige week was ik daar zeker circa tien keer per jaar te vinden.

Uit loyaliteit, want wat heb ik er veel gezellige uurtjes doorgebracht, zal ik de naam en de locatie niet noemen. Alleen dat het iets met vogels te maken heeft. Wel grappig deze zinspeling, het is klip en klaar dat in dit hotel vogels van verschillende pluimages neerstrijken. Het passeerde allemaal de revue de afgelopen tien jaar. Gesprekken met diamanten bruidsparen met hun inmiddels bijna bejaarde kinderen. Groepen die hun jaarfeestjes vierden. Individuele gasten die festiviteiten in hun regio ontvluchtten en zich lekker lieten verwennen. Zakenmensen. Gasten van bruiloften en andere partijen, mooi uitgedost met grote cadeaus schrijdend door de lobby. Onlangs spotte ik eveneens een duo bekend van televisie. Ik zag er Tinder- en andere afspraakjes plaatsvinden. Kortom; er was altijd wat te zien en te beleven in mijn favoriete hotel!

Daarnaast is het meest nog jonge personeel vriendelijk en goed getraind. Credo is: horen, zien en zwijgen. De anonimiteit is behoorlijk gewaarborgd vanwege het grote restaurant, bar en de vele feestzalen. Iedereen kan vrij in- en uitlopen. Een portier is er niet. En het immense grote parkeerterrein kent geen fysieke continue bewaking. Daarnaast ligt het hotel gunstig ten opzichte van uitvalswegen. 

Maar de gastvrijheid en openheid die dit hotel uitstraalt, kreeg ook een keerzijde die mij steeds meer verontrust. De wereld wordt harder en onveiliger. De laatste twee jaar zag ik steeds meer kortdurende bezoeken aan het hotel van gasten, die ik liever niet in een donker steegje tegenkom. Een toename van auto-samenscholingen op het parkeerterrein. Het leidde vorige week tot de neiging om bij de incheckbalie te vragen om een afspraak met de hotelmanager. Hem of haar te bevragen hoe zij de veiligheid van medewerkers en gasten waarborgen. Wat hun calamiteitenplan is bij onverhoopte incidenten. Ik zag er toch maar vanaf. Ze zijn mij geen verantwoording schuldig. Want wie ben ik. Een van de vele vele duizenden bezoekers op jaarbasis. Maar het blijft knagen en vragen opleveren. Hopelijk komen er snel (meer) beveiligingsmaatregelen bij hotels die de deur wagenwijd openzetten voor wie er maar naar binnen wil. Ik trek mijn eigen plan tot die tijd. 

Dag leuk hotel, bedankt voor de gelegenheid om mooie mensen bij je te ontmoeten en de gezelligheid. Ik ga je missen!
NB: Het auteursrecht op de content op deze website en in de (online) magazines wordt door de uitgeverij voorbehouden.


Tags:
Algemene voorwaarden | privacy statement