Niemand thuis

Fotografie: Ellen Martens

Bloedirritant: mensen die niet reageren op jouw e-mail of app. Wat is daar toch de reden van? Is dit het gevolg van een overdosis aan berichten die we dagelijks te verstouwen krijgen inclusief de mailtjes die we elkaar sturen ook al zitten we in dezelfde ruimte? Een nieuwe trend omdat mailboxen dagelijks   ontploffen - inboxstress - en mobiele telefoons continu volstromen met WhatsAppjes? We hebben er allemaal mee te maken en wat zijn we toch druk, druk, ontzettend druk. Je durft nauwelijks nog te bekennen als je een keer een rustig dagje hebt. 

De vraag blijft branden. Ik wil op zoek naar het antwoord. Dus vraag ik rond. Collega’s weten het ook niet, worstelen met hetzelfde probleem. Vrienden met zeer verschillende functies bij zeer verschillende bedrijven knikken begripvol. Ja, het is heel erg herkenbaar, zij hebben er ook enorm veel last van. Zakenrelaties bevestigen het ook, sterker nog, accepteren bijna dat het erbij hoort (hoezo?) net zoals het dramatisch groeiende aantal no-shows (> 30%) tijdens relatie-evenementen en netwerkbijeenkomsten. Wel aanmelden, maar vervolgens niet op komen dagen zonder de moeite te nemen om af te zeggen. Massaal van de radar verdwenen. 

Wat is dat voor mentaliteit? Wordt dit een nieuwe volksziekte? Kranten staan er vol mee en ik kan LinkedIn niet openen of artikelen over burn-out - hoe te voorkomen, hoe te behandelen - rollen over mijn scherm. Al bijna 15% van werkend Nederland kampt met serieuze klachten. Work & life in balance is het motto. 1001 preventiemaatregelen om niet onderuit te gaan en mee te kunnen blijven draaien in dit tijdperk van technologie en social media. Je kunt het niet bijhouden al zou je willen. 

Tijdens een workshop personal branding komt mijn brandende vraag, hoe toevallig, opeens voorbij. De docent kijkt ons streng aan en zegt: “indien jouw bericht niet beantwoord wordt dan ben je niet belangrijk genoeg”. Ze pauzeert en kijkt rond, “wie heeft hier last van?” Het blijft doodstil in de zaal. Begrijpelijk, want er is geen mens die tot onbelangrijk bestempeld wil worden. Na enige twijfel steek ik mijn vinger op.  En ja hoor, als er één schaap over de dam is… alle vingers in de lucht, yeah. 

Ik weet voldoende en kan niet anders dan vaststellen dat ik het misschien wat zwaarder opneem dan anderen maar dat met zekerheid iedereen last heeft van deze nieuwe ‘ik ben te druk en jij te onbelangrijk, dus daarom reageer ik niet’ trend. Opeens verlang ik hevig terug naar mijn jeugd. Hoe simpel was het leven toen. Er was geen e-mail en er waren geen mobieltjes. Als je thuiskwam, knipperde het rode lichtje van het antwoordapparaat van je vaste telefoon. Nieuwsgierig luisterde je het bandje af en belde terug. En als je twee weken op vakantie was geweest, ging je spontaan bij je vrienden langs om uitgebreid verslag te doen van alles wat je had meegemaakt. Werd er niet opgenomen of niet opengedaan? Dan wist je genoeg: niemand thuis. En geen bericht was goed bericht. 

Nu weet je het niet. Geen bericht is zeker geen goed bericht. Geen bericht betekent dat je onbelangrijk bent. Maar ik vind het ongemanierd en onaardig. Geef gewoon antwoord, druk of niet druk, belangrijk of niet belangrijk, desnoods met enige vertraging. En weet je? Nee, is ook een antwoord. Soms jammer of pijnlijk maar nog altijd vele malen prettiger dan geen antwoord.   

Marianne Kuiper 
Eigenaar Efficient Hotel Partner & Music Meeting Lounge
Intermediair op het gebied van het zoeken en boeken van de perfecte locaties
Meer blogs lezen? www.efficienthotelpartner.nl

Tags: