In het begin van ieder nieuw jaar is het betalen van verzekeringen een vast gegeven. Ik ben ervan overtuigd dat er maar weinigen zijn die zich dan eens even lekker gaan verdiepen in de polissen. Je betaalt - het blijft uitermate vaag waarvoor - en bergt de hele handel weer razendsnel op. Verzekeringen voor de inventaris, aansprakelijkheid en rechtsbijstand zijn de drie bekendste. 'Kies de dekking die bij u past' las ik ergens. Klinkt aannemelijk, nu nog de invulling ervan.  Je laat je adviseren (meestal als het al te laat is), luistert quasi geïnteresseerd totdat je halverwege de draad kwijtraakt omdat alles verweven is met regels? én uitzonderingen.

Stel je hebt tien gebeurtenissen en negen daarvan volgen een bepaalde wetmatigheid maar de tiende niet. Dat is de uitzondering. We zouden het geen uitzondering noemen als er geen regel was waaraan de negen andere gebeurtenissen gebonden waren. De uitzondering bevestigt dus het bestaan van een regel. Duidelijk? Nee. Pas als ellende zich aandient, wordt duidelijk hoe goed of slecht je verzekerd bent. Dan blijkt dat bijvoorbeeld de rechtsbijstand niet van toepassing is op jouw zaak en je zelf op zoek moet naar een mediator of advocaat en diep in de buidel moet tasten.

Wist ik voorheen dat de rechtbank in Amsterdam ergens in de buurt van het WTC lag, weet ik de ingang inmiddels blindelings te vinden. Niet dat ik nou de ene na de andere rechtszaak voer, maar ik was er de afgelopen jaren wel een paar keer 'te gast'. De betekenis van begrippen als repliek en dupliek, bodemprocedure en jurisprudentie hoef ik niet meer op te zoeken. Het jargon heb ik mij eigen gemaakt, mijn woordenschat is flink uitgebreid en de alom bekende spreuk: door schade en schande wordt men wijs, prijkt in een gouden lijst in de kamer. Ter herinnering.

Wat wijzer had ik graag vooraf geweest - dat had mij een hoop tijd, geld en energie bespaard. De eerste schade liep ik op tijdens een sessie bij een mediator. Notabene zelf uitgezocht. Het uurtarief was € 225 per uur. Na de intake werd de flipover ingerold, de zogenaamde rouwcurve getekend en uitgebreid toegelicht. Conclusie: we zaten niet op één lijn. Verrassend zeg? alsof ik dat niet wist. Tijdens de tweede sessie wilde ik snel ter zake komen. Na binnenkomst werd eerst koffie en thee gehaald wat eindeloos duurde. Koortsachtig rekende ik uit dat dit de duurste kop thee (€ 56,25) was die ik ooit gedronken had. Uit frustratie at ik de hele schaal chocola leeg die op tafel stond. Als schadevergoeding. Wat maakte eigenlijk dat ik niet opstapte? Pure onwetendheid en geen ervaring.

Hoe vind je de juiste persoon om je bij te staan? Ik verklap alvast: niet via het doolhof dat internet heet. Het is net als met het zoeken naar het juiste hotel of de perfecte vergaderlocatie. Kies niet op basis van fraaie websites met veelbelovende en bemoedigende teksten. Dat biedt geen enkele garantie. Laat je vooral adviseren. Vraag in het rond en oriënteer je zorgvuldig. Heel zorgvuldig. En voel je geen klik tijdens het eerste gesprek? Dan wegwezen en op zoek naar iemand anders.

Wat is de moraal van dit verhaal? Je hebt er vast geen zin in maar het loont toch echt de moeite om je verzekeringen eens goed onder de loep te nemen en op orde te brengen. Hoe lastig dit ook is. Niet alleen zakelijk maar ook privé. Het kan zomaar gebeuren dat je als eiser of gedaagde in de rechtbank belandt. Zoek en vind iemand die jouw belangen behartigt (en niet de zijne), laat je nooit opjagen en laat - vooraf - de kosten in kaart brengen zodat je niet - achteraf - andere bijstand nodig hebt.