Sneak preview editie 4: column



De afgelopen drie weken was ik met mijn man en jongste zoon in Marokko. Zo’n reis waar de een van gruwelt en de ander voor warm loopt. Zeg maar zo’n reis waarbij je precies niets vooraf regelt (ok, eerlijkheidshalve wel de vlucht en de eerste overnachting) en je met een rugzak de wijde wereld intrekt.

Mijn man en ik vinden dat een feest en onze kinderen ook (ze weten niet beter). Het is avontuurlijk, het voelt vrij, je kunt oprecht open staan voor alles wat er op je pad komt en er is altijd wel een hotelkamer te regelen.

Wat genoten we van de geuren, de kleuren, de smaken, de geluiden, de groene oasen, de ruige bergen, de adembenemende woestijn en ja ook van de in onze ogen chaotische taferelen in de steden. Wat een prachtig en afwisselend land is dit toch!

Wat bijzonder waren de vriendelijke ontvangsten op zo veel verschillende plekken in het land. Van de nomaden die in Merzouga hun 'hotel' runden en die werkelijk het vuur uit hun sloffen liepen om je de ervaring van je leven te geven, inclusief ’s nachts een dromedaris aan mijn hoofdeinde (ik sliep buiten onder de sterren). #woestijn=één_groot_feest!

Of de mannen van ons hostel in Mirleft aan de oceaan waarbij hetzelfde gold. De Riad in Fez. Het onooglijke restaurantje op het dak van de stad waar niets op voorraad was. “Wat wil je drinken?” en floepes weg was hij om cola, water of sinaasappelsap te regelen. Tafels en stoelen werden uit hoeken en gaten getrokken zodat we uitkijkend op de Bab Boujloud heerlijk konden eten. De gids in Essaouira met wie we een dag paard reden en die had gezorgd voor een geweldige picknick tussen de Eucalyptusbomen.

Was het allemaal zo’n feest? Nou nee, in Marrakesh vond ik veel mensen hooguit naar, opdringerig, onaardig en vervelend. Ik voelde mij daar 'gastgevangen' onthaald. Als je niet alert was, besprongen ze je. Dan kun je zeggen “dat is gewoon, het is hun aard, beetje meespelen”, maar waarom was het dan alleen daar? Zelfs Marokkanen in andere steden zijn bang dat hun landgenoten in Marrakesh het verzieken voor anderen.

Voor ons was duidelijk dat we in de gastvrije, vriendelijke steden onze aandenken zouden kopen. Daar waar je het gevoel hebt serieus te worden genomen, waar men oprechte interesse toont in je wensen, waar men de tijd voor je neemt om uit te leggen of je te laten zien, hoe iets wordt geproduceerd in plaats van zo snel mogelijk betalen en op naar de volgende klant.

Gastvrijheid betaalt zich uiteindelijk altijd terug, dat weten wij in onze branche maar al te goed. De tijd zal het hen leren.

Ingrid Rip
Eigenaar van RREM, hét bureau voor training, coaching en projecten binnen de congresmarkt sinds 2003.

 

NB: Het auteursrecht op de content op deze website en in de (online) magazines wordt door de uitgeverij voorbehouden.


Tags:
Algemene voorwaarden | privacy statement