De afdruk van 25 jaar Grand Hotel Huis ter Duin



Vier bijzondere verhalen over een kwart eeuw bij het iconische hotel in Noordwijk

Vier unieke mensen, met verschillende achtergronden, elk een andere functie en breed uiteenlopende interesses. Toch hebben zij twee dingen met elkaar gemeen. Ten eerste zijn bescheiden op een manier die in de huidige tijd zeer schaars is en ten tweede zet ieder van hen zich minimaal 25 jaar lang dag in dag uit met hart en ziel in om de belevingen in en om Grand Hotel Huis ter Duin voor alle bezoekers zo waardevol mogelijk te maken. Wat is het verhaal achter deze gepassioneerde mensen? Wat drijft hen? Hoe hebben ze ‘hun’ hotel zien veranderen en wat is ze het meest bijgebleven in die ruim 100 jaren aan ervaring die ze gezamenlijk hebben? We praten hierover met Monique van der Wildt (Directie Assistent), Walter Rietbergen (Executive Chef), Peter van der Werf (Assistent Banquet Manager) en Stephan Stokkermans (Algemeen Directeur).

Hoe bent u bij Huis ter Duin terecht gekomen?

Monique: “Eigenlijk per toeval. Ik werkte als stewardess en kwam net terug uit het buitenland. Een vriendin tipte mij over een functie op het terras van het hotel. Inmiddels zijn we ruim dertig jaar verder [lacht].”

Walter: “Na wat ervaring opgebouwd te hebben in bij diverse hoog aangeschreven horeca bedrijven, ben ik als 24 jarige als garde-manger in dienst getreden bij Grand Hotel Huis ter Duin.”

Peter: ”[Lacht] Dat is een grappig verhaal! Mijn jeugd heb ik in Groningen doorgebracht. Als jonge jongen klom ik stiekem uit het raam van mijn ouderlijk huis om in de horeca te kunnen werken. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik heb het VWO gedaan en daarna heb ik versneld de opleiding tot gastheer afgerond. Ik was slim genoeg om een chique hotel te kiezen als leerbedrijf. Het was Huis ter Duin geworden, waar ik als leerling in LaTour de kneepjes van het vak bijgeleerd kreeg.  

Stephan: “Vijfentwintig jaar geleden ben ik begonnen als salesmanager. Destijds had ik niet verwacht dat ik hier op mijn 50ste nog zou werken. In deze branche blijven mensen in een commerciële rol doorgaans drie tot vijf jaar bij een bedrijf voordat ze verder gaan naar het volgende.”

Waarom Grand Hotel Huis ter Duin?

Monique: “Dat is het gevoel van samenhorigheid; het familiegevoel. Het is heel bijzonder om zo’n hechte band te hebben met elkaar en om met elkaar mee te groeien.”

Walter: “Daar sluit ik mij bij aan. Het is toch wel bijzonder hoor, zo’n familiebedrijf. Je merkt dat beslissingen op andere wijze genomen worden dan een niet-familiebedrijf. Doordat de onderlinge band hier hecht is, is de betrokkenheid groot. Met elkaar zorgen we ervoor dat het een gezond bedrijf blijft. Er is veel flexibiliteit omdat het vertrouwen groot is. Hierdoor heb ik binnen mijn functie veel vrijheid. Er wordt op andere wijze nagedacht over investeringen; er is meer focus op de consequenties ervan. Zo heb ik eens 18 jaar lang gewacht op een nieuwe keuken [lacht]. Ik denk dat je bij een familiebedrijf wat meer geduld moet hebben. Het hele reilen en zeilen gaat de betrokkenen meer aan het hart.”

Peter: “Dat is de dynamiek van het hotel en het familie gevoel wat we zowel onderling als naar onze gasten uitstralen. Wat je ziet is dat mensen elkaar motiveren om gezamenlijk de schouders eronder te zetten. Je ziet dit ook sterk terug in de ‘oude garde’. Zo probeer ik ervoor te zorgen dat jonge mensen plezier hebben in hun werk. Zo kun je een taak als het wegbrengen van een bord op diverse manieren uitvoeren, met grote belevingsverschillen voor onze gasten. Een andere reden dat ik hier werk is dat ik niet van ellebogenwerk houd. Binnen dit familiebedrijf is het heel helder wie welke rol heeft. Het nadeel hiervan is wel dat je geen algemeen directeur kunt worden [lacht]. Al wordt je minstens zo serieus genomen na 25 jaar dienstverband.”

Stephan: “Los van het feit wat Huis ter Duin is, een hotel op een unieke plek in Nederland, is het geweldig om deel uit te maken van een bedrijf wat zo in ontwikkeling is. Daarnaast ben ik deel uit gaan maken van de familie, wat voor een zeer hechte band gezorgd heeft. De gedrevenheid die ik had toen ik hier begon, heb ik nog steeds. We gaan altijd dóór. Dat moet ook wel, want anders kun je geen 25 jaar volhouden op dit niveau. De dynamiek, zowel binnen de Noorlander Groep als daarbuiten, is heel uitdagend.”

Wat zijn voor u de grootste veranderingen geweest binnen Huis ter Duin?

Monique: “De veranderingen die je in de maatschappij ziet, zie je uiteraard ook terug in de hotellerie. Daar waar het vroeger formeler en hiërarchischer was, is het nu wat ‘losser’. Zo veranderlijk als maatschappelijke ontwikkelingen zijn, zo onveranderlijk blijkt de behoefte aan tradities. Neem bijvoorbeeld het Wiener Ball. Deze houden wij, net als onze hoge service standaard, graag in ere. En dat wordt enorm gewaardeerd door onze gasten. Of ze nou traditioneel zijn of heel modern.”

Walter: “Deze maatschappelijke veranderingen zie je ook terug in de keuken. Door de jaren heen heb ik veel wijzigingen gezien in kookstijl en stijl van leidinggeven. Gasten verwachten in steeds grotere mate telkens opnieuw verrast te worden. Het vergt veel creativiteit om verwachtingen te kunnen overtreffen. Ook de brand in 1990 is een aanjager geweest van verandering. Na deze heftige gebeurtenis zag ik toch wat koersen wijzigen.”

Peter: “Je ziet dat horeca heel trend- en conjunctuurgevoelig is. Ik herken mij in hetgeen Walter zegt. Vroeger was de hiërarchie groter en lag de nadruk op discipline. Dat is nu anders. Ook zie je in de loop der jaren dat ‘tijd’ een belangrijke speler is geworden. Horeca moest steeds sneller. Tijd is een kostbaar goed. Al zie je nu weer een opleving van de ‘oude horeca’: we zien mensen weer uitgebreid tafelen. Enerzijds komt dit doordat ze momenteel meer te besteden hebben dan voorheen en anderzijds omdat bewust eten, zowel wat producten betreft áls wat aandacht voor het eten zelf, een huidige trend is.” 

Stephan: “Zoals ik eerder al even aanhaalde, zijn de uitdagingen in de loop der tijd veranderd. Ze zijn groter geworden; internationaler en complexer. Techniek is een steeds belangrijkere rol gaan spelen in Huis ter Duin als ook de ontwikkelingen binnen de Noorlander Groep. We willen het meest bijzondere hotel van Nederland zijn; een destinatie binnen de destinatie Noordwijk. Deze ontwikkeling zie je door de tijd heen en zal zeker nog doorzetten gezien de plannen die we hebben.”

Wat is voor u het meest bijgebleven in de tijd dat u bij het hotel werkzaam bent?

Monique: “Om eerlijk te zijn zit dat in de kleine dingen. Het meest bijzondere vind ik eigenlijk dat we ons achter elkaar scharen wanneer iets moet gebeuren, dat we na een succesvolle dag even nabespreken. Tuurlijk was het bijzonder dat President Obama in ons hotel verbleef, of de NAVO afvaardiging, maar ik denk dat ik onze vaste gasten nog net even bijzonderder vind.”

Walter: “Ik herken wat Monique zegt. Het feit dat onze gasten, ongeacht hun bekendheid, blij de deur uit gaan, vind ik het meest belangrijk. Ook ik vind het bijzonder dat bekende regeringsleiders, sporters of leden van de Koninklijke Familie bij ons verblijven, alsook dat we aantrekkelijk blijven voor onze vaste gasten. Niet alleen mogen we veel vaste gasten ontvangen, ook zien we regelmatig collega’s terug komen die weggegaan zijn. Dat zegt toch wat over ons.”

Peter: “Één van de gebeurtenissen die mij het meest bijgebleven is, is het directe gevolg van de aanslagen op het WTC in New York, op 11 september 2001. Op dat moment verbleef een groep van circa 70 Amerikanen in ons hotel. Omdat ze niet naar huis konden vanwege de toen geldende verordening hebben wij ze een week lang opgevangen. Voor hen hebben wij onder andere een rustruimte gecreëerd. Alles hebben we eraan gedaan om ervoor te zorgen dat ze zich, ondanks alle narigheid in hun thuisland, op hun gemak konden voelen. Hierdoor is er een soort familieband ontstaan met deze gasten. Heel bijzonder. Werkelijk iedereen zette de schouders eronder om het beste voor deze mensen voor elkaar te krijgen.”

Stephan: “Één van deze gebeurtenissen is het ridderen van de oprichter van Stichting ALS. Wetende dat dit één van zijn laatste levenservaringen zou zijn, heeft mij dit kippenvel bezorgd. Iets heel anders, maar ook heel bijzonder, is dat onze oudste gast in Huis ter Duin heeft leren lopen.
Ook heel bijzonder om mee te maken was de transformatie van het Nederlands Elftal na terugkeer van de verloren WK finale in Zuid-Afrika: van verslagen honden naar sporthelden.
En het spreekt voor zich dat ik bijzonder vereerd ben dat wij de voormalige president van de Verenigde Staten hebben mogen ontvangen.”

Tot slot
Alle vier werd gevraagd naar het geheim van Huis ter Duin. Wat we toen zagen, vertelde ons meer dan duizend woorden. Want zo zwijgzaam als hun monden werden, zo sprekend werd de twinkeling in hun ogen.
NB: Het auteursrecht op de content op deze website en in de (online) magazines wordt door de uitgeverij voorbehouden.


Tags:
Algemene voorwaarden | privacy statement